Het grote geld en gesocialiseerd ongeluk

Door jarenlange lage rentes zijn bedrijven, burgers en investeerders steeds meer gaan lenen en meer risico’s gaan nemen. Hebzucht.
Daardoor wordt het nu steeds gevaarlijker de rentes te verhogen: de lasten zouden voor veel bedrijven en huishoudens snel te groot worden. Angst.
Inderdaad, er is de laatste jaren erg veel geld verdiend – maar de prijs daarvoor is dat onze kwetsbaarheid enorm is vergroot. Daarbij, de focus van bedrijven is ‘on the shoes, not on the horizon’: er wordt winst gemaakt door zeer sterk naar de kosten te kijken, maar men heeft de horizon van groei veel te hard verwaarloosd.
Zo zijn de ups en downs van werkgelegenheid en productie verworden tot onbetekenende heuveltjes bij de pieken en dalen van financiële cycli. Met productie, innovatie, werkgelegenheid, de bedrijven waar dit gebeurt, en hun aandelen en obligaties heeft dit alles niets te maken.
De piek van de financiële cyclus kwam vooral de hogere inkomens en de financiële sector ten goede. Komt het diepe dal, dan zullen de kosten opnieuw gesocialiseerd worden.

Dit maakt veel bedrijven tot zogeheten ‘zombie-bedrijven’ – afhankelijk van goedkoop geld, nauwelijks een wenkend perspectief aan de horizon, en ten dode opgeschreven als de rente aantrekt. Bestuurders, let op uw zaak.
Wat mij bij het Dunning-Kruger effect brengt: het verschijnsel dat vooral mensen die ergens geen verstand van hebben de expertise missen om te kunnen begrijpen dat ze er geen verstand van hebben, waardoor ze ten onrechte denken dat ze er wél veel van weten.
Levensgevaarlijk.
Bestuurders, let op de veerkracht van uw assets en het blok aan het been van oplopende financieringslasten. Want de klappen van gesocialiseerd ongeluk kunnen (en zullen) hard en onverbiddelijk zijn.

 

Fuel for Living Strategies